QLD - Bedourie in the Outback
Door: Claire
27 September 2015 | Australië, Bedourie
Na een aantal weken aan de oostkust gespendeerd te hebben neem ik de nachtbus van Townsville naar Mount Isa waar de volgende morgen mijn baas Jim mij ophaalt. Na de benodigde boodschappen gedaan te hebben rijden we 500 kilometer (!) zuidwaarts naar het plaatsje Bedourie. Dit ligt in het zuidwesten van de staat Queensland en als je verder uitzoomt een beetje rechts van het midden van Australië. Echt in de outback! Het is één lange weg door een bruin/rood landschap met in het begin nog wat heuvels, bomen en struiken aan weerszijden. Naar mate de reis vordert zie ik steeds minder groen om me heen en wordt het landschap vlakker. Het laatste dorp voor we aankomen op de plaats van bestemming is Boulia. Dit ligt zo'n 200 kilometer ten noorden van Bedourie. Het volgende dorp na Bedourie heet Birdsville en ligt ook bijna 200 kilometer van Bedourie vandaan. Yup, dit is de outback van Australië. Aan het eind van de middag passeren we de steenbokskeerkring (23,5 graad zuiderbreedte). Rond half zeven gaat de zon onder en maakt plaats voor een fantastische sterrenhemel. Een uur later arriveren we bij the Royal Bedourie Hotel waar ik de komende tijd zal verblijven.
Hotelwerk
Een aantal andere meisjes (uit Spanje, Engeland en Zweden) werkt hier ook en de volgende dag ga ik meedraaien. Er zijn twee shifts. Als je 's ochtends werkt begin je om 10 uur. Je opent de bar, schrobt de wc's, boent de vloer, vult de blikken frisdrank en bier aan (er is geen tapbier), je maakt de kamers schoon en je doet de was. Ook geef je lunchbestellingen door aan de keuken. De laatste week leer ik om zelf de lunch (chicken burgers of steak burgers) te maken in de keuken.
Om 16 uur begint de avondshift. Je vouwt de was op (in de zon is het droog binnen 10 minuten), strijkt de kussenslopen, je vult de emmer met ijs voor de drankjes aan, checkt nieuwe gasten in en je geeft wederom bestellingen door aan de keuken voor het avondeten of je maakt een 7 dollar 'meat pie' in de magnetron. Naast bier wordt ook veel rum of whisky met cola gedronken. De avond eindigt als de laatste gast vertrokken is. Overigens schenken we geen alcohol meer na middernacht.
Rodeoshow
Ik val met m'n neus in de boter, want altijd het tweede weekend van september vinden de jaarlijkse paardenraces plaats in Bedourie. Vrijdagavond ga ik de Bull riding en Bucking Bronco's bekijken. Het is een kwestie van zo lang mogelijk op een bokkend paard of een stier te blijven zitten. Als je het 8 seconden volhoudt, win je een (geld)prijs. Het gaat er heftig aan toe. Ik zie een stoere cowboy nadat hij van de stier gevallen is, wegstrompelen naar het ambulancepersoneel, terwijl hij met zijn ene hand z'n andere arm ondersteunt. Het moet echter de kick en de adrenaline zijn waarom mensen dit doen. Na de Bull riding barst een groot feest los waarbij veel countrymuziek gedraaid wordt. Sommige cowboys blijken nog aardig te kunnen dansen ook!
Paardenraces
De volgende dag kleedt iedereen zich op en top aan. De paardenraces vinden vandaag plaats en naast het wedden op paarden kun je ook een prijs met je outfit winnen: Fashions on the Field. Helaas val ik niet in de prijzen, maar heb dan ook niet m'n hoge hakken en kekke hoedje meegenomen in m'n backpack.
Verder ga ik een gokje wagen door op het paard 'Shop Fraar'n Wide' te wedden. Helaas wordt 'ie vijfde van de acht en verlies ik mijn inzet van 2 dollar. Elk uur start een nieuwe race en ik probeer het nog een keer. De dag ervoor had ik met de eigenaresse gesproken van het paard waarop ik ga wedden. Zij komt uit Greymouth (Nieuw-Zeeland) en het paard heet dan ook 'Greymouth's Girl'. Ook dit keer heb ik echter geen geluk, want mijn paard wordt derde van de zes. Wel geniet ik enorm van de leuke sfeer die er hangt en ben dan ook erg blij dit meegemaakt te hebben.
Dust Storm
Het hoogtepunt van Bedourie en de daarbij behorende toeristenstroom is nu voorbij en het hotel mag blij zijn met elke gast die binnenwandelt. De lente is aangebroken en overdag is het al boven de 30 graden. 's Nachts koelt het af naar zo'n 19 a 20 graden. Maar het zal alleen maar warmer worden. Gelukkig is er een gratis zwembad om de hoek, dus ik zwem elke dag een half uurtje en relax daarna nog even in de hot pool. Diep in de bodem is namelijk een natuurlijke waterbron met lekker warm water dat omhoog wordt gepompt. De slogan van Bedourie is dan ook 'Where the Simpson Dessert meets the Channel Country'. Het maakt onderdeel uit van de 95000 vierkante kilometer grote Diamantina Shire met Bedourie, Birdsville en Betoota als 'grote' dorpen in dit gebied en voor de rest heb je hier en daar farm stations.
Bedourie betekent overigens Dust Storm, maar ik heb dat gelukkig nog niet meegemaakt. Het schijnt hier ook flink te kunnen overstromen in de regentijd, maar dat is haast onmogelijk voor te stellen als ik buiten een wandeling in de brandende zon maak.
Big City Bedourie
Het dorp bestaat uit slechts een aantal straten en kent een politiebureau, een informatiecentrum, een postkantoor (dat zijn wij overigens ook, dus mensen halen hun post bij ons op in plaats van het bij hen te bezorgen), een vliegveld (onder meer voor de post), een roadhouse waar je kunt eten en drinken, een kleine supermarkt, een tankstation, een tennisbaan, het reeds genoemde zwembad, een klein ziekenhuisje, een camping, de paardenrenbaan, uiteraard onze pub en hotel en bovenal heel veel vliegen. Erg irritante beesten! Telefoonbereik heb ik hier niet. Wel heb ik wifi gekocht, dus ben toch nog verbonden met de rest van de wereld ondanks het feit dat ik me in de middle of nowhere bevind!
Hotelwerk
Een aantal andere meisjes (uit Spanje, Engeland en Zweden) werkt hier ook en de volgende dag ga ik meedraaien. Er zijn twee shifts. Als je 's ochtends werkt begin je om 10 uur. Je opent de bar, schrobt de wc's, boent de vloer, vult de blikken frisdrank en bier aan (er is geen tapbier), je maakt de kamers schoon en je doet de was. Ook geef je lunchbestellingen door aan de keuken. De laatste week leer ik om zelf de lunch (chicken burgers of steak burgers) te maken in de keuken.
Om 16 uur begint de avondshift. Je vouwt de was op (in de zon is het droog binnen 10 minuten), strijkt de kussenslopen, je vult de emmer met ijs voor de drankjes aan, checkt nieuwe gasten in en je geeft wederom bestellingen door aan de keuken voor het avondeten of je maakt een 7 dollar 'meat pie' in de magnetron. Naast bier wordt ook veel rum of whisky met cola gedronken. De avond eindigt als de laatste gast vertrokken is. Overigens schenken we geen alcohol meer na middernacht.
Rodeoshow
Ik val met m'n neus in de boter, want altijd het tweede weekend van september vinden de jaarlijkse paardenraces plaats in Bedourie. Vrijdagavond ga ik de Bull riding en Bucking Bronco's bekijken. Het is een kwestie van zo lang mogelijk op een bokkend paard of een stier te blijven zitten. Als je het 8 seconden volhoudt, win je een (geld)prijs. Het gaat er heftig aan toe. Ik zie een stoere cowboy nadat hij van de stier gevallen is, wegstrompelen naar het ambulancepersoneel, terwijl hij met zijn ene hand z'n andere arm ondersteunt. Het moet echter de kick en de adrenaline zijn waarom mensen dit doen. Na de Bull riding barst een groot feest los waarbij veel countrymuziek gedraaid wordt. Sommige cowboys blijken nog aardig te kunnen dansen ook!
Paardenraces
De volgende dag kleedt iedereen zich op en top aan. De paardenraces vinden vandaag plaats en naast het wedden op paarden kun je ook een prijs met je outfit winnen: Fashions on the Field. Helaas val ik niet in de prijzen, maar heb dan ook niet m'n hoge hakken en kekke hoedje meegenomen in m'n backpack.
Verder ga ik een gokje wagen door op het paard 'Shop Fraar'n Wide' te wedden. Helaas wordt 'ie vijfde van de acht en verlies ik mijn inzet van 2 dollar. Elk uur start een nieuwe race en ik probeer het nog een keer. De dag ervoor had ik met de eigenaresse gesproken van het paard waarop ik ga wedden. Zij komt uit Greymouth (Nieuw-Zeeland) en het paard heet dan ook 'Greymouth's Girl'. Ook dit keer heb ik echter geen geluk, want mijn paard wordt derde van de zes. Wel geniet ik enorm van de leuke sfeer die er hangt en ben dan ook erg blij dit meegemaakt te hebben.
Dust Storm
Het hoogtepunt van Bedourie en de daarbij behorende toeristenstroom is nu voorbij en het hotel mag blij zijn met elke gast die binnenwandelt. De lente is aangebroken en overdag is het al boven de 30 graden. 's Nachts koelt het af naar zo'n 19 a 20 graden. Maar het zal alleen maar warmer worden. Gelukkig is er een gratis zwembad om de hoek, dus ik zwem elke dag een half uurtje en relax daarna nog even in de hot pool. Diep in de bodem is namelijk een natuurlijke waterbron met lekker warm water dat omhoog wordt gepompt. De slogan van Bedourie is dan ook 'Where the Simpson Dessert meets the Channel Country'. Het maakt onderdeel uit van de 95000 vierkante kilometer grote Diamantina Shire met Bedourie, Birdsville en Betoota als 'grote' dorpen in dit gebied en voor de rest heb je hier en daar farm stations.
Bedourie betekent overigens Dust Storm, maar ik heb dat gelukkig nog niet meegemaakt. Het schijnt hier ook flink te kunnen overstromen in de regentijd, maar dat is haast onmogelijk voor te stellen als ik buiten een wandeling in de brandende zon maak.
Big City Bedourie
Het dorp bestaat uit slechts een aantal straten en kent een politiebureau, een informatiecentrum, een postkantoor (dat zijn wij overigens ook, dus mensen halen hun post bij ons op in plaats van het bij hen te bezorgen), een vliegveld (onder meer voor de post), een roadhouse waar je kunt eten en drinken, een kleine supermarkt, een tankstation, een tennisbaan, het reeds genoemde zwembad, een klein ziekenhuisje, een camping, de paardenrenbaan, uiteraard onze pub en hotel en bovenal heel veel vliegen. Erg irritante beesten! Telefoonbereik heb ik hier niet. Wel heb ik wifi gekocht, dus ben toch nog verbonden met de rest van de wereld ondanks het feit dat ik me in de middle of nowhere bevind!
-
27 September 2015 - 09:59
Wijnand:
Hoi 'cowgirl', wat een mooi verhaal weer! Het is nooit saai, altijd weer anders wat je meemaakt, maar je verslaggeving blijft geweldig.
Ik ben benieuwd hoe het je bevalt in het pittoreske Bedourie: de mensen, je werk en het klimaat. Ik ben erg gerustgesteld dat ze daar wél WiFi hebben ;-)
Heel veel plezier! -
27 September 2015 - 10:52
Cecile Pameijer De Ferrante:
LEUK. Claire ! En ook een goede beschrijving van het landschap! (veel van hetzelfde) de mensen weten van aanpakken, maar kunnen ook zo nu en dan "de trossen los gooien"
Die kliene vliegen zijn inderdaad overal. en altijd in je gezicht of ogen! C -
27 September 2015 - 10:59
Louise:
Hoi, Claire,
Je zit nu alweer bijna in het midden van Australië. We hebben het opgezocht op Google Earth en daarop is goed te zien dat het dorpje maar uit een paar straten bestaat. Leuk, die paardenraces, net Ashcott met die hoeden. Hadden ze daar ook de halve moestuin op hun hoofd?
Tijdens het gezellige skypen vertelde je ook over de irritante vliegen, maar zagen we ook hoe mooi het zwembad is en vond je het bij ons 'zo groen'. Hier wordt het nu snel kouder, echt een beetje herfst.
Heel veel plezier, liefs van ons allen xxxxxxx -
27 September 2015 - 17:32
Heleen:
Ha Claire,
Toffe avonturen en leuk ook hoe het er in de bar/hotel etc aan toe gaat. Die paardenevenementen lijken mij ook erg leuk! Wel mega irri van die vliegen maar ja dat is daar dan kennelijk normaal.
Je verveelt je zo te merken nog niet, heel goed!!
Have fun.
XX
Heleen
ps hier wordt het inderdaad al kouder en herfstiger zoals je moeder zegt. Dagen worden ook weer korter, wel jammer maar hoort er ook bij. -
27 September 2015 - 17:47
Monique:
Leuk Claire, enjoy daar, klinkt allemaal heel chill en avontuurlijk. xx -
27 September 2015 - 18:27
Esther J:
Nog best veel te beleven in zo'n klein dorpje! Die paardenraces zien er gaaf uit op de foto. Ga je binnenkort weer een gokje wagen? ;)
Werkze daar en veel plezier!! Veel liefs -
29 September 2015 - 15:11
Johanna:
Hallo Claire,
Weer andere belevenissen in dat grote Australie. Best apart zo'n middle of now where midden in Australie. Denk niet dat veel mensen je dit kunnen navertellen daar geweest te zijn. Jammer dat geen prijs won bij de paardenshow.
Blijf maar lekker genieten en ik ben benieuwd of jouw burgers lekker knapperig zijn,
Groet Johanna -
30 September 2015 - 00:29
Floris:
Fraai verhaal weer Claire! Als ik je teksten zo lees, heb ik echt het idee dat je er optimaal van aan het genieten bent, mooi zo! Fijn dat je nu ook werk hebt, en dat je het zo naar je zin hebt. Blijf ervan genieten, en blijf zulke mooie verhalen schrijven ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
