NT - Terug- en vooruitblik
Door: Claire
26 Oktober 2015 | Australië, Tennant Creek
Soms moet je afstand nemen om te zien wat je achterlaat. Gisteren heb ik na zeven weken Bedourie verlaten. Ik besef dat ik daar echt een fijne tijd heb gehad. In het begin was het nog erg mijn weg (het ritme eigenlijk) in het hotel en de pub vinden. Maar na een tijdje heb je de routine te pakken en gaan dingen meer vanzelf. Wel zou ik het een en ander veranderen als het mijn eigen hotel was, maar ik ben dan ook niet zo laid back als de meeste Australiërs. Ik heb trouwens wel de keuken heringericht door de eettafel een kwartslag te draaien en een andere tafel meer opzij te schuiven waardoor je meer doorloopruimte hebt. Het oogt nu ook een stuk groter. Verder heb ik de keuken flink opgeruimd en geschrobd, want ik zag de ene na de andere muis rondlopen. Niet erg hygiënisch. Gelukkig werd mijn werk erg gewaardeerd :)
Vrienden
Verder merkte ik hoe fijn ik het vind om elke dag een half uurtje te zwemmen. En daarna te chillen in de hot pool. Mijn baas had tennisrackets gekocht en ik kon nu ook ’s avonds als het wat meer is afgekoeld een balletje slaan. Ik had vrienden gemaakt met Lauren mijn Engelse collega waar ik de laatste drie weken onze shifts mee afstemde. Shanna onze Australische master chef van dertig bereidde elke avond een heerlijke maaltijd voor me. Verder ging ik met Rich de verpleger van de medische kliniek elke dag zwemmen, met Zac een jongen van achttien keek ik vaak films ’s avonds en in de roadhouse aan de andere kant van het dorp was een nieuw stel Yolande en Ben gekomen. Yolande komt uit Nederland en het was weer heerlijk om Nederlands met veel Engelse (verbasterde) woorden zoals moppen (dweilen) of carton (kartonnen doos waar blikken bier inzitten) te spreken haha. Met Ben ging ik vaak tennissen. En met z’n allen dronken we of in de pub bij ons of in de roadhouse een biertje, een rum cola of een Cruiser pineapple (soort van Bacardi Breezer).
Dorpsleven
Na zeven weken heb ik een betere kijk op het dorpsleven. Eigenlijk bestaat Bedourie ter ondersteuning voor de grote cattle stations in de wijde omgeving. De farmers kunnen hier hun boodschappen doen, een bezoek aan de kliniek brengen of zaken op het gemeentehuis doen. Een paar eigenaren zit dan ook in het bestuur van de Diamantina Shire (dat meer dan 95000 vierkante kilometer groot is en slechts drie dorpen kent, namelijk Bedourie, Birdsville en Betoota). Verder werkt de overgrote meerderheid van de bevolking voor de gemeente. Op het gemeentehuis zelf, maar ook in het informatiecentrum, de medische kliniek, het politiebureau en buiten zie je altijd mensen aan het werk in hun blauw/gele werkuniformen en gele hoeden op. Zac doet een driejarig traineeship programma om hovenier en road worker te worden. De council krijgt weer geld van de staat Queensland om deze jonge mensen te sponsoren. Andere jongeren zijn al weggetrokken uit Bedourie, omdat zij geen baan hier konden vinden. Wanneer er langdurig een droogte is of juist een flinke overstroming (zoals een paar jaar geleden gebeurd is, waarbij Bedourie veranderde in een eiland) dan krijgt de Diamantina Shire weer geld om mensen aan te nemen die bijvoorbeeld de wegen kunnen onderhouden. En dat is flink nodig, want lang niet alle wegen zijn geasfalteerd. De weg van Bedourie naar Birdsville is erg gevaarlijk door ‘corrugation roads’. In de grind- of zandwegen ontstaan ribbelige golven door het grid in je banden. Je stuitert flink op en neer als je daaroverheen rijdt. Als je met hoge snelheid rijdt kan het voorkomen dat de auto door dit stuiteren over de kop slaat. In twee weken tijd is dat twee keer gebeurd met een dodelijke afloop. Erg heftig! Adrie den Ronden was in de zestig en had zijn Hollandse naam te danken aan zijn Nederlandse ouders. Ik had hem de eerste week in Bedourie ontmoet met de horse races. De week daarna was hij er niet meer. Ook de broer van onze kokkin Shanna was met zijn vriendin op weg van Birdsville naar Bedourie. Zijn moeder vond de auto omgeslagen langs de kant van de weg waarbij zijn vriendin al was overleden en hij zelf zwaargewond was. Hij is daarna met een vliegtuig naar een ziekenhuis in Adelaide overgebracht en is qua lichaam aan de beterende hand. Maar emotioneel en mentaal zit hij er totaal doorheen. Dit weekend gingen ze haar as uitstrooien. Zulke gebeurtenissen hakken er in zo’n kleine gemeenschap van 140 inwoners flink in. Iedereen kent elkaar en is vaak ook gerelateerd aan elkaar. Als je de telefoongids erop naslaat zie je dan ook een aantal achternamen continue terugkomen. De basisschool heeft twaalf leerlingen. Als je naar de middelbare school gaat, moet je naar een boarding school en kan je alleen in de vakanties thuiskomen. Hier begint het nieuwe schooljaar trouwens eind januari als de zomervakantie (inclusief Kerst en Oud&Nieuw) voorbij is. Zomers kan de temperatuur in Bedourie trouwens oplopen tot 50 graden waarbij het ’s nachts afkoelt naar 38 graden. De afgelopen weken was het overdag al vaak tussen de 35 en 40 graden waarbij ik het behoorlijk lastig vond om daarmee om te gaan. Het is echt heel warm. Het is overigens wel een droge hitte. Regen heb ik al twee maanden niet meer gezien. Na zeven weken is het tijd voor me om te gaan verkassen.
Alice Springs – Adelaide – Perth
Ik rijd door een zeer verlaten geelachtig landschap en ben de grens van Queensland (QLD) naar Northern Territory (NT) overgegaan. Zondag bracht mijn baas me in de vrachtwagen van Bedourie naar Mount Isa. Ik denk dat we acht uur over deze 500 kilometer gedaan hebben. De volgende dag ben ik op de Greyhoundbus gestapt die me van Mount Isa naar Alice Springs brengt zo’n kleine 1200 kilometer verderop. Ik ga vanuit hier een tour doen die me naar Uluru (ook wel bekend als Ayers Rock) brengt en vervolgens naar het zuiden via Coober Pedy (een ondergrondse Opaalstad) naar Adealaide brengt. Daar blijf ik een weekje en dan vlieg ik door naar Perth waar ik Cynthia eindelijk zal zien. Ik kijk daar erg naar uit!
Timezones
Dan nog even een leuk weetje over het verzetten van de tijd dat in Nederland altijd het laatste weekend van maart en oktober gebeurt. Hier is dat een beetje anders. De noordelijke staten Queensland en Northern Territory doen namelijk niet aan ‘Daylight savings’. Zij liggen dichter bij de evenaar waardoor het altijd rond dezelfde tijd donker is ’s avonds (in Bedourie was dat 19u). De zomertijd is wel ingegaan in de zuidelijke staten waardoor er sinds het eerste (!) weekend van oktober een uur tijdsverschil is.
- GMT+10:00 Australian Eastern Standard Time in de staat Queensland (noord)
- GMT+11:00 Australian Eastern Daylight Time in de staten New South Wales, Australian Capital Territory, Victoria en Tasmania (zuid)
Ga je echter meer naar het midden van Australië toe dan is er zowel in de Northern Territory als de staat South Australia een half uur tijdsverschil met de oostelijke staten. Met wederom een uur tijdsverschil tussen noord en zuid.
- GMT+09:30 Australian Central Standard Time in de staat Northern Territory (noord)
- GMT+10:30 Australian Central Daylight Time in de staat South Australia (zuid)
Wanneer je echter in Perth aan de westkust bent, is het GMT+08:00 Australian Western Standard Time. Dit geldt voor de gehele staat Western Australia (zowel voor noord als zuid) dat ongeveer een derde van Australië beslaat.
Kortom het wordt weer even uitrekenen wanneer ik kan Skypen met Nederland, maar de komende tijd hang ik lekker de toerist uit dus hoef het thuisfront niet al te veel te missen. Ik vind jullie reacties, mailtjes, berichtjes via Facebook en WhatsApp overigens altijd erg leuk! Het motiveert me altijd om weer een nieuw verhaal te dichten maar bovenal volop te blijven genieten van mijn tijd hier Down Under
Vrienden
Verder merkte ik hoe fijn ik het vind om elke dag een half uurtje te zwemmen. En daarna te chillen in de hot pool. Mijn baas had tennisrackets gekocht en ik kon nu ook ’s avonds als het wat meer is afgekoeld een balletje slaan. Ik had vrienden gemaakt met Lauren mijn Engelse collega waar ik de laatste drie weken onze shifts mee afstemde. Shanna onze Australische master chef van dertig bereidde elke avond een heerlijke maaltijd voor me. Verder ging ik met Rich de verpleger van de medische kliniek elke dag zwemmen, met Zac een jongen van achttien keek ik vaak films ’s avonds en in de roadhouse aan de andere kant van het dorp was een nieuw stel Yolande en Ben gekomen. Yolande komt uit Nederland en het was weer heerlijk om Nederlands met veel Engelse (verbasterde) woorden zoals moppen (dweilen) of carton (kartonnen doos waar blikken bier inzitten) te spreken haha. Met Ben ging ik vaak tennissen. En met z’n allen dronken we of in de pub bij ons of in de roadhouse een biertje, een rum cola of een Cruiser pineapple (soort van Bacardi Breezer).
Dorpsleven
Na zeven weken heb ik een betere kijk op het dorpsleven. Eigenlijk bestaat Bedourie ter ondersteuning voor de grote cattle stations in de wijde omgeving. De farmers kunnen hier hun boodschappen doen, een bezoek aan de kliniek brengen of zaken op het gemeentehuis doen. Een paar eigenaren zit dan ook in het bestuur van de Diamantina Shire (dat meer dan 95000 vierkante kilometer groot is en slechts drie dorpen kent, namelijk Bedourie, Birdsville en Betoota). Verder werkt de overgrote meerderheid van de bevolking voor de gemeente. Op het gemeentehuis zelf, maar ook in het informatiecentrum, de medische kliniek, het politiebureau en buiten zie je altijd mensen aan het werk in hun blauw/gele werkuniformen en gele hoeden op. Zac doet een driejarig traineeship programma om hovenier en road worker te worden. De council krijgt weer geld van de staat Queensland om deze jonge mensen te sponsoren. Andere jongeren zijn al weggetrokken uit Bedourie, omdat zij geen baan hier konden vinden. Wanneer er langdurig een droogte is of juist een flinke overstroming (zoals een paar jaar geleden gebeurd is, waarbij Bedourie veranderde in een eiland) dan krijgt de Diamantina Shire weer geld om mensen aan te nemen die bijvoorbeeld de wegen kunnen onderhouden. En dat is flink nodig, want lang niet alle wegen zijn geasfalteerd. De weg van Bedourie naar Birdsville is erg gevaarlijk door ‘corrugation roads’. In de grind- of zandwegen ontstaan ribbelige golven door het grid in je banden. Je stuitert flink op en neer als je daaroverheen rijdt. Als je met hoge snelheid rijdt kan het voorkomen dat de auto door dit stuiteren over de kop slaat. In twee weken tijd is dat twee keer gebeurd met een dodelijke afloop. Erg heftig! Adrie den Ronden was in de zestig en had zijn Hollandse naam te danken aan zijn Nederlandse ouders. Ik had hem de eerste week in Bedourie ontmoet met de horse races. De week daarna was hij er niet meer. Ook de broer van onze kokkin Shanna was met zijn vriendin op weg van Birdsville naar Bedourie. Zijn moeder vond de auto omgeslagen langs de kant van de weg waarbij zijn vriendin al was overleden en hij zelf zwaargewond was. Hij is daarna met een vliegtuig naar een ziekenhuis in Adelaide overgebracht en is qua lichaam aan de beterende hand. Maar emotioneel en mentaal zit hij er totaal doorheen. Dit weekend gingen ze haar as uitstrooien. Zulke gebeurtenissen hakken er in zo’n kleine gemeenschap van 140 inwoners flink in. Iedereen kent elkaar en is vaak ook gerelateerd aan elkaar. Als je de telefoongids erop naslaat zie je dan ook een aantal achternamen continue terugkomen. De basisschool heeft twaalf leerlingen. Als je naar de middelbare school gaat, moet je naar een boarding school en kan je alleen in de vakanties thuiskomen. Hier begint het nieuwe schooljaar trouwens eind januari als de zomervakantie (inclusief Kerst en Oud&Nieuw) voorbij is. Zomers kan de temperatuur in Bedourie trouwens oplopen tot 50 graden waarbij het ’s nachts afkoelt naar 38 graden. De afgelopen weken was het overdag al vaak tussen de 35 en 40 graden waarbij ik het behoorlijk lastig vond om daarmee om te gaan. Het is echt heel warm. Het is overigens wel een droge hitte. Regen heb ik al twee maanden niet meer gezien. Na zeven weken is het tijd voor me om te gaan verkassen.
Alice Springs – Adelaide – Perth
Ik rijd door een zeer verlaten geelachtig landschap en ben de grens van Queensland (QLD) naar Northern Territory (NT) overgegaan. Zondag bracht mijn baas me in de vrachtwagen van Bedourie naar Mount Isa. Ik denk dat we acht uur over deze 500 kilometer gedaan hebben. De volgende dag ben ik op de Greyhoundbus gestapt die me van Mount Isa naar Alice Springs brengt zo’n kleine 1200 kilometer verderop. Ik ga vanuit hier een tour doen die me naar Uluru (ook wel bekend als Ayers Rock) brengt en vervolgens naar het zuiden via Coober Pedy (een ondergrondse Opaalstad) naar Adealaide brengt. Daar blijf ik een weekje en dan vlieg ik door naar Perth waar ik Cynthia eindelijk zal zien. Ik kijk daar erg naar uit!
Timezones
Dan nog even een leuk weetje over het verzetten van de tijd dat in Nederland altijd het laatste weekend van maart en oktober gebeurt. Hier is dat een beetje anders. De noordelijke staten Queensland en Northern Territory doen namelijk niet aan ‘Daylight savings’. Zij liggen dichter bij de evenaar waardoor het altijd rond dezelfde tijd donker is ’s avonds (in Bedourie was dat 19u). De zomertijd is wel ingegaan in de zuidelijke staten waardoor er sinds het eerste (!) weekend van oktober een uur tijdsverschil is.
- GMT+10:00 Australian Eastern Standard Time in de staat Queensland (noord)
- GMT+11:00 Australian Eastern Daylight Time in de staten New South Wales, Australian Capital Territory, Victoria en Tasmania (zuid)
Ga je echter meer naar het midden van Australië toe dan is er zowel in de Northern Territory als de staat South Australia een half uur tijdsverschil met de oostelijke staten. Met wederom een uur tijdsverschil tussen noord en zuid.
- GMT+09:30 Australian Central Standard Time in de staat Northern Territory (noord)
- GMT+10:30 Australian Central Daylight Time in de staat South Australia (zuid)
Wanneer je echter in Perth aan de westkust bent, is het GMT+08:00 Australian Western Standard Time. Dit geldt voor de gehele staat Western Australia (zowel voor noord als zuid) dat ongeveer een derde van Australië beslaat.
Kortom het wordt weer even uitrekenen wanneer ik kan Skypen met Nederland, maar de komende tijd hang ik lekker de toerist uit dus hoef het thuisfront niet al te veel te missen. Ik vind jullie reacties, mailtjes, berichtjes via Facebook en WhatsApp overigens altijd erg leuk! Het motiveert me altijd om weer een nieuw verhaal te dichten maar bovenal volop te blijven genieten van mijn tijd hier Down Under
-
26 Oktober 2015 - 09:35
Louise:
Lieve Claire,
Een mooi verslag van je tijd in Bedourie. Ook wel heftig bij tijd en wijle...er geldt geen speed limit in de Outback?
Wel enorm leuk dat je elke dag kon zwemmen en de laatste tijd ook je tennis skills hebt kunnen bijhouden. Nu weer op weg naar het volgende mooie acontuur: Uluru! Ben reuze benieuwd of het echt zo indrukwekkend is.
Daarna Adelaide, een leuke stad. En iets minder warm? 50 graden is bijna niet om uit te houden. Eitjes hoef je dan niet meer te koken, die komen gekookt en wel uit de doos, haha...
Geniet er maar weer van, wij zitten volop in de prachtige herfstkleuren en remember:
"Always look on the bright side of life"!
Xoxoxoxoxo Louise en Edwin -
26 Oktober 2015 - 09:37
Cile Pameijer De Ferrante:
Claire geeft een heel goed overzicht van haar plaatselijke avonturen! Heel weinig touristen hebben zo veel gezien en beleefd in betrekkelijke korte tijd
de naam Betouta kwam me bekend voor omdat omdat mijn dochter daar eens een workshop heeft gegeven in zijde schilderen..
heel interessant vond ik haar overzicht over de tijdsverschlilen in Queensland, men realiseert zich dan temeer hoe groot de afstanden zijn...
Keep going ! Binnenkort zijn er festiviteiten in Uluru ter herdenking van de datum waar de aboriginal community de rechten kreeg voor het bestuur van dit "wereldwonder"
Ik kijk uit naar haar bevindingen in Cooper Pedy Cile -
26 Oktober 2015 - 14:44
Ankimon:
Hi Claire,
leuk hoor allemaal en keep us posted; enig al de verhalen en ervaringen te lezen.
Lieve groet uit sunny Rotterdam (for as long as it lasts). love -
26 Oktober 2015 - 14:56
Johanna:
Hallo Claire,
Heb weer genoten van jouw verhaal. Zo'n organisatie van wer in een hotel kan vaak veel beter. Leuk dat je wat kon bereiken met die tafel in de keuken. Best intens dat wonen n zo'n kleine gemeenschap waar lief en leed met elkaar wordne gedeeld. Ben benieuwd naar je volgende ervaringen. Ik denke dat je over jouw belevenissen in de afgelopen maanden wel ene boek kan schrijven.
Geniet maar van alle anere dingen die je weer gaat tegenkomen,
Lieve groet,
Johanna -
26 Oktober 2015 - 18:39
Cynthia:
Whoehoe!! See you soon :) :) :) :) -
26 Oktober 2015 - 19:51
Victor:
Heej zusje,
Klinkt nog steeds heel erg goed allemaal. Ben stiekem wel een beetje jaloers!
De afstanden daar zijn voor ons als klein landje inderdaad onvoorstelbaar. Voor jou nu weer de hele andere kant van het land opzoeken. Hoop dat het daar iets koeler zal zijn!
Geniet er van,
Groetjes Victor -
27 Oktober 2015 - 15:20
Michèle:
Hee zus,
Wat onwijs leuke dingen maak je toch mee!
Leuk dat je planologie een beetje naar boven is gekomen voor de nieuwe herinrichting.
Nu weer van het dorpsleven naar de grote stad. Ik denk dat dit ietsje anders is dan Grunn-R'dam ;) K denk dat je hier ook weer hele mooie dingen gaat zien en natuurlijk Cynthia kan zien!
Hmm... de skype uren moet jij maar uitrekenen. Laat jij maar weten wanneer je kan ;) Ik mis jou namelijk wel dus een skypegesprek met het thuisfront gaat sowieso binnenkort weer gebeuren!
Geniet er van lieve zus en we horen je nieuwe verhalen snel weer!
xx Miepie! -
28 Oktober 2015 - 11:59
Jessica:
Mooi dat je een fijne tijd in Bedouri hebt gehad! Op naar de volgende avonturen!
X Jessica -
31 Oktober 2015 - 12:06
Floris:
Mooi verhaal weer! Wel heftig dat er in korte tijd twee mensen zijn verongelukt zeg :-(
Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal, en lees ze altijd met veel plezier ;-) -
31 Oktober 2015 - 22:23
Jelle :
Het klinkt na al die maanden nog steeds jaloers makend genoeg! Wanneer mogen we ruilen? Geniet ervan en hopelijk word de volgende plek weer net zo relaxed met gezellige mensen. Maar bedenk altijd beter als lelystad; )
-
01 November 2015 - 13:12
Heleen:
Ha Claire,
Wat een avonturen weer, wel zo zijn ups en downs idd. Tja het "gewone" leven loopt ook in zo'n reis gewoon door maar kan me voorstellen dat t wel ff heftig is op zo'n moment. Zeker in zo'n gemeenschap ook. Leuk dat je straks ook ff cyn kan zien.
Veel plezier met z'n 3en!!
Geniet van alle momenten, toch bijzonder om het allemaal te mogen en kunnen meemaken. En zo te zien verveeld t nog lang niet.
Xxx
Heleen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
